Toruń, dnia 1 lipca 2020 r.

Wszystkie organizacje związkowe

działające w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu

                                                                     JM Rektor

                                                             Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu

                                                             Prof. dr hab. Andrzej Tretyn

W nawiązaniu do spotkania w dniu 22 czerwca br. w sprawie sytuacji finansowej Uczelni, przedstawiamy postulaty wszystkich organizacji związkowych działających w UMK w sprawie poprawy struktury płac we wszystkich grupach pracowników naszej Uczelni, ze szczególnym uwzględnieniem pracowników niebędących nauczycielami akademickimi.

I. Poprawa struktury płac

1. Wynagrodzenie zasadnicze brutto pracownika za pełen miesięczny wymiar czasu pracy nie może być niższe od wynagrodzenia minimalnego, którego wysokość określają odrębne przepisy.

2. Zahamowanie rosnącej dysproporcji płacowej między wynagrodzeniami nauczycieli akademickich a osobami nie będącymi nauczycielami akademickimi.

3. Coroczna rewaloryzacja wynagrodzeń o stopę inflacji lub o kwotę, o jaką wzrasta najniższa krajowa płaca minimalna (płaca minimalna w ciągu ostatnich 5 lat wzrosła o 850 złotych brutto).

4. Podwyższenie wynagrodzeń osób pracujących na portierni z uwagi na odpowiedzialność powierzanych im czynności, w tym także zadań wiążących się ze sprawami materialnymi.

5. Wprowadzenie awansu płacowego uzależnionego od stażu pracy, nabywanych doświadczeń oraz osiągnięć.

Obecna polityka płacowa spłaszczyła całkowicie strukturę wynagrodzeń. Zdegradowała najbardziej doświadczonych i wykształconych pracowników z wieloletnim stażem pracy, równając ich wynagrodzenia z wynagrodzeniami osób dopiero rozpoczynających swoją karierę zawodową (nowo zatrudniony pracownik otrzymuje pensję 2600 złotych brutto, a pensja pracownika z 10 letnim stażem nie ulega zmianie i wynosi 2800 złotych brutto). Likwidacja części stanowisk w znacznym stopniu ograniczyła również możliwość awansu pionowego. Pracownik znajdujący się w połowie swojej ścieżki zawodowej i u szczytu możliwości intelektualnych, stając się specjalistą w danej dziedzinie (specjalista, starszy specjalista, kustosz) osiąga najwyższy szczebel w karierze a jego pensja zostaje zamrożona. Wynagrodzenie osób z wyższy wykształceniem, wykonujących merytoryczną pracę obecnie jest niewiele wyższe od wynagrodzenia osoby wykonującej proste czynności fizyczne.

6. Zniwelowanie różnic w pensjach pracowników z podobnym stażem pracy, podobnymi obowiązkami i na analogicznych stanowiskach w poszczególnych jednostkach UMK.

7. Podniesienie wynagrodzenia doświadczonym pracownikom, z długoletnim stażem, aby nie zarabiali oni mniej niż nowo zatrudnieni, niedoświadczeni pracownicy, których szkolą. Wzrost oczekiwań wobec pracowników administracji, spowodowany przejściem w status uczelni badawczej jest nieproporcjonalny do wzrostu zarobków.

8. Wprowadzenie jasnej i przejrzystej drogi awansu, który każdorazowo (bez względu na jego rodzaj) wiązałby się z podwyżką wynagrodzenia oraz był ustalany odgórnie i wprowadzany automatycznie, co zapobiegałoby możliwości bezpodstawnego blokowania awansu przez bezpośrednich przełożonych.

II. Podwyżka przedemerytalna.

Z uwagi na niskie zarobki pracowników obsługi, inżynieryjno-technicznych i administracji wnioskujemy o wprowadzenie „dodatku specjalnego” przyznawanego na okres dwóch lat przed datowanym odejściem na emeryturę.

III. Jednorazowy dodatek zadaniowy dla osób pracujących zdalnie w okresie pandemii COVID.

Koszty poniesione przez pracowników mają dwojaki wymiar. Z jednej strony są to kwestie finansowe tj.: konieczność zakupu nowych ruterów czy zwiększenia przepustowości internet lub rozszerzenia abonamentu telefonicznego w celu przeprowadzania zajęć zdalnych lub wykonywania pracy biurowej.

Pracownicy administracji, w tym również pracownicy biblioteki uniwersyteckiej, z uwagi na obowiązujące zaostrzenia, pracowali zdalnie z domów. Nie mieli możliwości korzystania z biur lub innych pomieszczeń służbowych, co bez wątpienia przyczyniło się min. do wzrostu prywatnych rachunków za prąd lub konieczności rozszerzenia pakietu internetowego i pokrycia kosztów z pieniędzy prywatnych.

Pomimo, że część nauczycieli, szczególnie w późniejszej fazie pandemii mogła korzystać (w zaostrzonym reżimie sanitarnym) ze swoich gabinetów i laboratoriów, to w wielu przypadkach wkład pracy w prowadzenie zajęć zdalnych, wymagał dużo większego zaangażowania, wysiłku, jak również pochłaniał dużo więcej czasu niż przygotowywanie zajęć w tradycyjnej formie. Są to koszty bardzo trudne do oszacowania.

Podobnie trudne jest oszacowanie ryzyka podejmowanego przez pracowników obsługi, którzy w trakcie trwającej pandemii koronawirusa pracowali w trybie stacjonarnym (nie mieli możliwości pracy zdalnej, ale przychodziły do pracy zgodnie z wcześniej ustalonym grafikiem, regularnie, bez możliwości ustalanie wymiennych dyżurów) – i z pełnym zaangażowaniem i poświęceniem. Osoby te, zatrudnione w obsłudze Uniwersytetu – na stanowiskach portier, recepcjonista i strażnik – narażały się na ryzyko zarażenia koronawirusem w dużo większym stopniu niż pozostali pracownicy UMK (mając stały kontakt ze studentami w akademikach czy obsługując osoby wchodzące do innych budynków uniwersyteckich).

Z wyrazami szacunku

Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność” przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika	Związek Zawodowy Pracowników Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera		Związek Nauczycielstwa Polskiego przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika
Międzyzakładowy Oddział Terenowy Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy przy CM UMK i Szpitalu Uniwersyteckim w Bydgoszczy		Komisja Zakładowa Ogólnopolskiego Związku Zawodowego „Inicjatywa Pracownicza” przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika